Στο ίδιο έργο θεατές…
Η βία, δυστυχώς, έχει πολλούς αποδέκτες. Κατευθύνεται προς τους αθλητές, κυρίως των αντίπαλων ομάδων, στρέφεται κατά των διαιτητών των αναμετρήσεων και κατά των παράγοντες και λοιπών συντελεστών μιας αθλητικής αναμέτρησης. Στρέφεται κατά αλλήλων με βίαιες συμπεριφορές κατά αντίπαλων ομάδων οπαδών ή φιλάθλων, το οποίο και αποτελεί το κατ’ εξοχήν φαινόμενο του χουλιγκανισμού. Κατευθύνεται, τέλος, και κατά των αστυνομικών δυνάμεων και λοιπών δυνάμεων περιφρούρησης του γηπέδου και διατήρησης της τάξης, της ασφάλειας και της εύρυθμης εξέλιξης των αγώνων.
Γινόμαστε, λοιπόν, συχνά θεατές συμπλοκών ανάμεσα σε αντίπαλες ομάδες οπαδών, εντός και εκτός γηπέδων. Οι συμπλοκές αυτές περιλαμβάνουν ρίψεις μπουκαλιών, πετρών, φωτοβολίδων, κροτίδων, μολότοφ, δακρυγόνων και διάφορων άλλων αντικειμένων. Βλέπουμε συνθήματα να «κοσμούν» τα πανό σε κερκίδες, αλλά και αυτά που ακούμε από τους οπαδούς που τραγουδάνε. Βλέπουμε συνθήματα καθημερινά γραμμένα στους δρόμους των πόλεων, στους δημόσιους χώρους, στα πάρκα, στους τοίχους των οικοδομών κάθε γειτονιάς, σε κάθε πόλη.
Σημαντικό κομμάτι της δράσης των χούλιγκαν που ονομάζουμε βία στα γήπεδα είναι οι φθορές που αυτοί προκαλούν. Φθορές μέσα στις αθλητικές εγκαταστάσεις είναι σύνηθες φαινόμενο. Καταστροφή υποδομών, όπως τουαλέτες και χώροι υγιεινής, καταστροφή καθισμάτων είτε σπάζοντας τα για να τα χρησιμοποιήσουν ως «πυρομαχικά» είτε βάζοντας τους φωτιά. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε αγωνιστικούς χώρους να κοσμούνται από διάσπαρτα πλαστικά καθίσματα που ρίχτηκαν προς κάθε κατεύθυνση.
Την ίδια έκφραση των φθορών και των καταστροφών λαμβάνουν και τα επεισόδια που εκτυλίσσονται εκτός των γηπέδων. Μέσα στον «πυρετό» των προπηλακισμών, των αντεγκλήσεων και των συμπλοκών προβαίνουν, συνήθως, σε καταστροφές περιουσιών, είτε των αντιπάλων οπαδών είτε άσχετων με τα επεισόδια φορέων. Σταθμευμένα οχήματα, καταστήματα και κατοικίες, ιδίως δε περιουσία του δημοσίου, υφίστανται βανδαλισμούς, λεηλασίες και καταστροφές.
Κάθε φορά, όλοι ευχόμασταν να ήταν η τελευταία φορά που συμβαίνουν επεισόδια.. Κάθε φορά καταδικάζουμε με τον πλέον έντονο τρόπο κάθε μορφή βίας, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά σε κάθε έκφανση της κοινωνίας μας.. Κάθε φορά ακολουθούν συσκέψεις και συνεδρίες από όλους τους εμπλεκομένους.. Κάθε φορά τα «θα» πολλά,
χωρίς ουσιαστικό προγραμματισμό, χωρίς να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα ασφαλείας…
Ήτανε αρχές Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους όπου ΚΟΠ, Αστυνομία και Σωματεία συναντήθηκαν στη Λάρνακα και αντάλλαξαν απόψεις για το θέμα της αντιμετώπισης της βίας στα γήπεδα… Παρόμοια σύσκεψη πραγματοποιήθηκε και στις αρχές του τρέχοντος Μαρτίου, μόλις τρεις εβδομάδες πριν, στα γραφεία της Αστυνομικής Ακαδημίας Κύπρου με επίκεντρο τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που παίρνει η βία στους αθλητικούς χώρους…
Η Πολιτεία, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, η Αστυνομία, ο ΚΟΑ, η ΚΟΠ, η ΚΟΚ, όλες οι αθλητικές ομοσπονδίες, οι σύνδεσμοι φιλάθλων και οι ηγεσίες των αθλητικών σωματείων, πρέπει να αναλάβουν, ο καθένας ξεχωριστά, το κομμάτι της ευθύνης που τους αναλογεί.
Αναμφίβολα, ίσως το πιο μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης. Η έλλειψη αυτή δεν έγκειται μόνο στη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση του φαινομένου, αλλά και σ’ αυτήν την ίδια την εφαρμογή των νομοθετημένων ήδη μέτρων. Ο αγώνας για την περιστολή της βίας και τη διαχείριση της είναι ένας αγώνας δύσκολος και καθημερινός. Το φαινόμενο αυτό χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται, μετατρέπεται, παίρνει νέες μορφές και διαστάσεις. Η αντιμετώπιση φαινομένων παραβατικής συμπεριφοράς αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για την κοινωνία και το «κλειδί» για την αντιμετώπιση τέτοιων συμπεριφορών είναι η πρόληψη από μικρή ηλικία.
Κάθε φορά τα ίδια λέμε, τα ίδια γράφονται.. Κάθε φορά, επαναλαμβάνουμε εαυτούς.. Κάθε φορά, déjà vu της προηγούμενης.. Κάθε φορά, κινδυνεύουνε ανθρώπινες ζωές.. Μέχρι την επόμενη φορά, εμείς, παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές.. Μέχρι να θρηνήσουμε θύματα…
Υ.Γ.: Η βία θα φύγει από τα γήπεδα και τον αθλητισμό, όταν φύγει και από την κοινωνία.
*Ο Νίκος Σολωμού είναι
Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης Κ.Σ. ΕΔΕΚ
