Προεκλογικό αποτύπωμα στην τελική ευθεία

Μόλις μερικά εικοσιτετράωρα πριν τις επικείμενες προεδρικές εκλογές, το αποτύπωμα της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου καταγράφει μια σειρά από χαρακτηριστικά, που διαφέρουν αισθητά από τα αντίστοιχα προηγούμενων προεδρικών εκλογικών αναμετρήσεων.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της παρούσας προεκλογικής περιόδου είναι το γεγονός ότι όλο και μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών έδειξε από νωρίς να γυρίζει την πλάτη στα παραδοσιακά κόμματα και στις αποφάσεις τους και να επικεντρώνεται στην επιλογή ανεξάρτητων προσωπικοτήτων. Στον αντίποδα δε, βλέπουμε τα κόμματα, με οποιοδήποτε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο, να προσπαθούν να διατηρηθούν στο επίκεντρο της όλης διαδικασίας, θεωρώντας τη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή ψήφο δικό τους κεκτημένο και μονοπώλιο.

Σε αυτό ενδεχόμενως το πλαίσιο, βλέπουμε την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη να καταγράφει καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ένα σαφές έρεισμα στις προτιμήσεις της κοινής γνώμης και ειδικότερα της ευρύτερης δεξιάς και κεντροδεξιάς δεξαμενής ψηφοφόρων και να παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα, παρά τα παρατεταμένα, έντονα και ενίοτε αθέμιτα πυρά. Κατ’ ακολουθίαν, βλέπουμε τον πολιτικό λόγο της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου να διακατέχεται όσο ποτέ άλλοτε από κενόλογα συνθήματα, λάσπη και μια στείρα αναμόχλευση του κομματικού πατριωτισμού.

Στην τελική, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί έκαστος υγιώς σκεπτόμενος πολίτης ότι μια υποψηφιότητα ανεξάρτητη, με εκ των προτέρων λαϊκό έρεισμα και μετέπειτα υποστηριζόμενη από κόμματα, είναι προτιμότερη από οποιεσδήποτε υποψηφιότητες που είναι δημιουργήματα κομματικών μαγειρείων. Άλλο μια υποψηφιότητα να τυγχάνει στήριξης από τα κόμματα κι άλλο να απορρέει από αυτά και να εκχωρείται εν λευκώ σε αυτά. Εκεί ακριβώς θεωρώ ότι εστιάζεται το προβάδισμα της υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη.

Περαιτέρω, το διαφαινόμενο κλείσιμο της ψαλίδας, όπως αποτυπώνεται τις τελευταίες μέρες από ορισμένες δημοσκοπήσεις, σε αντιδιαστολή με κάποιες άλλες, και τα παρελκόμενα αφηγήματα και αναγνώσεις που συγκεντρώνει, είναι ένα γεγονός που πρέπει να προβληματίσει. Με απλά λόγια, κάτι τέτοιο, αν αποτυπωθεί εν τέλει στο αποτέλεσμα των εκλογών, θα μπορεί να μεταφραστεί ως μια επικράτηση του παλαιοκομματισμού και θέτει εκ νέου υπό αμφισβήτηση τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του εκλογικού σώματος.

Σε ένα άλλο επίπεδο δε, κατά τη διάρκεια της ευρύτερης προεκλογικής περιόδου, βλέπουμε κάποιες αμιγώς ανεξάρτητες υποψηφιότητες με ακέραιες θέσεις και υγιή οράματα, να στριμώχνονται και να καθηλώνονται σε μικρά, μονοψήφια ποσοστά, ως απότοκο του «συνδρόμου της χαμένης ψήφου» και μιας μονοδιάστατης πολιτικής ανάγνωσης .

Εν κατακλείδι, προτεραιότητες του νέου προέδρου πρέπει να είναι η αποτελεσματική καταπολέμηση της διαφθοράς, της διαπλοκής, του πολιτικού αμοραλισμού και του νεποτισμού, που έχουν δημιουργήσει ένα υπέρμετρο κόστος στο κράτος, στους θεσμούς και την οικονομία. Συνεπώς, το διακύβευμα των επικείμενων προεδρικών εκλογών και κατ’ επέκταση το εκλογικό αποτέλεσμα, πρέπει να κατορθώσει να σπάσει τις γνωστές παλαιοκομματικές νόρμες και να τύχει πολυσυλλεκτικής και πλειοψηφικής στήριξης, η οποία να υπερβαίνει τα κομματικά στεγανά.

Δρ Χάρης Σοφοκλέους (PhD)

Λέκτορας Επικοινωνίας